Ta ich miłość, tak nagle odeszła stąd,

Trudno w to uwierzyć, może też jego błąd.

Już nigdy nie powrócą cudowne spotkania,

Pełne uroku oraz pełne oddania.

 

Pozostało im mnóstwo wspomnień,

Które w nich będą tkwiły:

Po wieczność i na zawsze w pamięci,

Te wspomnienia będą w nich długo żyły.

 

Ta cała wspomnień układanka,

Nie pozwoli na długo, a może wcale,

Poderwać się i na nowo coś zbudować,

By ponownie odżyć i tego nie zrujnować.

 

Niewiele jest takich ludzkich wspaniałości,

By potrafili udźwignąć taki trud !

Z parawanikowych spotkań czy też zbliżeń,

To graniczy z cudem, to jest naprawdę cud.

 

                                            5.10.2012 Wiesbaden                                                                         

„Ciche wspomnienia”